55_2022-2023/5 -Sancties voor het foutief of onzorgvuldig stellen van diergeneeskundige handelingen door een dierenarts

Auteur: Ruben Vander Haeghen

Op 02/06/2022 is mijn katje van ongeveer 5 jaar oud plots komen te overlijden. Na maanden van onderzoeken, autopsierapporten, geruzie met de dierenarts in kwestie en vooral heel veel onduidelijkheid, heb ik contact opgenomen met een vrij gerenommeerde dierenarts. Welke ook verbonden is aan de Ugent. Alsook een advocaat gespecialiseerd in het recht van dierengeneeskunde, wat tot mijn grote verbazing bijna niet bestaat in dit land. Kort samengevat is uit dat rapport gebleken dat mijn katje overleden is door de rechtstreekse en ook de  onrechtstreekse handelingen van mijn dierenarts. De arts spreekt over maanden van nalatigheid en een gebrek aan deftig onderzoek. Het directe overlijden vond ook plaats tijdens een operatie van de dierenarts in kwestie en het schuldig zijn werd door een onafhankelijk patholoog van de Ugent ook bevestigd. Mijn katje bleek al maanden ziek te zijn. Ik ben meerdere malen in die maanden langs geweest bij mijn dierenarts en heb telkens hoge facturen betaald voor eenzelfde behandeling. Door dit aanhoudende probleem en een aantal onnodige lichte ingrepen is mijn beestje komen te overlijden tijdens het zoveelste lavement.

Mijn dierenarts ontkende dit alles en was zelfs actief tegen enige vorm van autopsie. Een dagvaarding leek mij op zen plaats, ik wou graag de schuld van mijn dierenarts aantonen. Echter heeft mijn advocaat erop aangedrongen hier niet mee verder te gaan. Dit door het lage bedrag dat maar kan uitgekeerd worden. Een potentiële schadevergoeding betreft een morele schadevergoeding van 1 euro als het op katten en honden aankomt, naast de schade van medische kosten. Dit maakt het door zware juridische kosten en advocaatkosten onmogelijk om zelf maar een proces op te starten.

In veel andere Europese landen, zoals Duitsland, het VK,…, en ook de VS is dit wel allemaal mogelijk en kan de schadevergoeding zelf oplopen tot enkele miljoenen euro’s. Ik zie niet in waarom België met een middeleeuwse wetgeving blijft zitten. Een kat of hond is een volwaardig gezinslid, mensen die zelf een huisdier hebben zullen dit maar al te goed begrijpen. Ik snap dat dit een soort bescherming is naar de dierenartsen toe. Echter is het volgens mij niet de job van de politiek om schuld of onschuld te bepalen, dit hoort nog altijd te gebeuren in een rechtbank.

Mijn vraag is dan ook de volgende: waarom wordt de wetgeving in België niet aangepast zoals in bijna alle andere westerse landen en wordt het ook werkelijk mogelijk gemaakt om dierenartsen te vervolgen? Fouten maken is menselijk en in de medische sector hebben die vaak dodelijke gevolgen. Laat mij echter duidelijk stellen dat dit niet gaat over een menselijke fout, het gaat over meermaals nalaten verder onderzoek te voeren en dit over een tijdspanne van maanden, wat uiteindelijk tot een pijnlijke dood leidde. Het lijkt mij maar logisch om het plafond op het mogelijk bedrag van schadevergoeding volledig weg te halen. Een rechter zou moeten beslissen of een dierenarts al dan niet schuldig is en in welke mate daar dan sommen geld tegenover zouden staan. Vandaag de dag is het echter niet mogelijk om de eventuele schuld van een dierenarts aan te tonen, financieel is het niet haalbaar. Wetende dat je naast je geliefde huisdier alleen nog maar duizenden euro’s gaat verliezen, neemt zelf niemand de poging om schuld aan te tonen in een rechtbank. Bij mensenlevens zijn die grenzen allang een stuk verlegd. In de dierenwetgeving wordt een dier echter nog steeds, en ik quoteer uit de wetgeving, beschouwd als ‘vervangbaar’. Een kat of hond wordt dus nog steeds gezien als een object zonder enige emotionele waarde.

Mijn dierenarts werkt nu gewoon verder alsof er niks gebeurd is, de vraag blijft echter hangen of gelijkaardige fouten in de toekomst zullen vermeden worden. Als u het mij vraagt niet, mijn dierenarts weet namelijk dat het vuur haar niet aan de schenen gelegd kan worden.