56_2024-2025/120 - Droit successoral pour les familles recomposées

In een traditioneel gezin (kerngezin) is de helft van de nalatenschap voorbehouden aan de kinderen en afhankelijk van het gekozen huwelijksstelsel of al dan niet wettelijk samenwonen, krijgt de langst levende echtgenoot/echtgenote het vruchtgebruik over een deel van of de volledige nalatenschap. De partner kan kiezen om te genieten van het vruchtgebruik en zo bijvoorbeeld in de gezinswoning blijven wonen of een omzetting vragen door goederen te verkopen. Voor kinderen binnen dit gezin is er 1 zekerheid: het vermogen blijft binnen de familie en komt op een dag hen toe.

Bij nieuw samengestelde gezinnen is dit niet zo. Wanneer de vruchtgebruiker een omzetting eist, worden de goederen in vruchtgebruik omgezet in een som geld waar de vruchtgebruiker vrij over kan beschikken én die nooit meer terugkomt naar de biologische kinderen van de overledene. Sterker nog, het zullen de stiefkinderen van de overledene zijn die uiteindelijk dit vermogen erven. Nochtans voorziet de wet dat de plusouder zijn niet-biologische kinderen kan laten erven, dus als dit de wens is van de plusouder, kan hij hier bij leven de nodige stappen voor ondernemen.

Ik kan mij voorstellen dat het een bron van vele rechtszaken is, een extra werkdruk op de hoven en rechtbanken, die mogelijks mits aanpassing van de wetgeving kan vermeden worden. Biologische kinderen zouden erfrechtelijk niet anders mogen behandeld worden door het aangaan van een huwelijk of wettelijk samenwonen van hun ouder met een nieuwe partner. Het aandeel van de nalatenschap dat in beheer van de niet-biologische ouder komt, zou bij zijn/haar overlijden terug moeten keren naar de biologische kinderen.